De bachelorthesis is het moment waar je je hele studie naar toe hebt gewerkt. Je weet hoe je een onderzoeksplan maakt (thanks RVN), en een heel onderzoek heb je al eens in een moordend tempo gedaan (thanks WLO).

In het begin klinkt het allemaal prima… Een half jaar de tijd en een leuk onderwerp.

Dan volgt de eerste meeting en blijkt je plan van aanpak nog eigenlijk nergens op te lijken. Er moet een onderzoeksplan ingeleverd worden. HELP!

Ik ben mijn ingeving onder de douche nog steeds enorm dankbaar.

Goed, dan krijg je een ‘go’ en dan kun je echt lekker aan de slag. Naar de UB en typen maar…

Alles onder controle, even tentamen maken aan het eind van periode 3, maar voor je thesis heb je immers nog meer dan drie maanden

Dan breekt de onderwijsvrije week aan:  EN OPEENS GAAT DE TIJD VEEL TE SNEL! EN JE BENT NOG BIJ HET THEORETISCH KADER!

Ondertussen begint iedereen te vragen hoe het er mee gaat… terwijl jij in een lichte crisis zit omdat je methode hoofdstuk nog niet goed in elkaar zit.

En dan begint het pas echt: het onderzoek doen! In het begin gaat het wel lekker…

Er komt alleen geen eind aan…

Je wilt niet weten hoe het bij anderen gaat… Al die discussies over hoe iets geciteerd moet worden. En oké, en anderen wilden niet weten hoever ik was 😉

Dan uit de brei van data een goedlopend resultatenhoofdstuk schrijven…

Maar dan heb ik het nog niet over de conclusie en discussie…

Opeens lijken de hoofdstukken vorm te krijgen en is het einde in zicht…

Herschrijven, herschrijven: soms snap jezelf niet eens meer

Tot het moment dat je denkt dat je klaar bent maar nog steeds over alles twijfelt

Zoals mijn wijze zusje zei “Het is op een gegeven moment ook gewoon klaar”.

Tijd voor..

Hoewel je de aankomende weken nog in spanning op je cijfer moet wachten – en waarschijnlijk af en toe een paniekaanval krijg over wat je stelde op bladzijde 43 – heb je het toch mooi geflikt.