In deze rubriek genaamd Van Unnik Praat krijgen onze geliefde, en soms gevreesde, docenten de kans zich te uiten over uiteenlopende zaken, net zoals wij dat als redactie doen. Het kan gaan over de UU, over politiek, over wetenschap, over Sinterklaas, over chocola of over… ons, de SG&PL studenten. Vandaag presenteren wij: Ingeborg van der Giessen met ‘van Student naar Junior Docent’.

‘Ingeborg, hoe is dat nou voor jou, die overstap van student naar junior docent’?  Ik denk dat dit een van de meest gestelde vragen is van de afgelopen anderhalf jaar. Het ene moment sta je nog op het podium tijdens het staf-stucabaret van de V.U.G.S. als student en het volgende moment sta je Inleiding Sociale Geografie te geven. Voor de zomer kun je nog gewoon op donderdagavond zonder problemen naar de kroeg, na de zomer hoor je om 10 uur op bed te liggen (en vooral niet om 4 uur ’s nachts op straat gezien worden). Het ene collegejaar moet je gewoon betalen voor je koffie en je printjes, het volgende collegejaar is dat gewoon gratis ;-). In deze column neem ik jullie graag mee in mijn overgang van student naar docent en mijn ervaringen van het afgelopen jaar.

Junior docenten zijn de werkpaarden van het departement. Wij worden ingezet voor alle klussen waar veel handen voor nodig zijn. Scholieren warm maken voor de studie middels een open dag? Check. Matching geven aan honderden aankomende SGPL’ers? Check. Vakken draaiende houden waar de eerstejaars al hun basis wetenschappelijke vaardigheden aanleren? Check. Tientallen bachelorscripties begeleiden? Check. Meedenken over vernieuwing, verjonging en community building? Check. Het leven van een junior docent bestaat uit véél onderwijs, vergaderingen en overleg, maar daarmee ook veel contact met studenten én collega’s. Dat is juist waar ik de afgelopen tijd mijn plezier aan heb beleefd. Je komt als junior docent op alle uithoeken van de Uithof, je spreekt per dag misschien wel 30 studenten en ondertussen ben je als ‘JuDo groep’ ook nog eens gezellige club collega’s. Daarbij wil ik onze nobele arbeidspositie natuurlijk niet teveel romantiseren, want op het moment dat je 20 GIMP papers, 35 GIS atlassen of 200 ISG tentamens moet nakijken is die baan toch wel wat minder aantrekkelijk…

Al met al vind ik het contact met studenten een van de leukste onderdelen van mijn baan. Urenlang in de computerzalen van Unnik, Ruppert of BBG rondlopen en assisteren tijdens GIS practica; gezellige tutorbijeenkomsten; ellenlange ISG werkgroepen of discussies tijdens KOM. Daar doe ik het voor. Ik denk juist dat mijn snelle overgang van student tot docent mij onwijs heeft geholpen in dat contact met studenten. Overigens was het soms ook wel lastig dat ik nog wat dichter bij de studenten of de V.U.G.S. stond. Als bijvoorbeeld een van mijn oude staf-stu maatjes een scriptie wilde gaan schrijven (en dus niet bij mij terecht moest komen) of wanneer ik stiekem eigenlijk wel had willen blijven na de docentenquiz op de intro vrijdag in Sint Michielsgestel…

Daarom was ik ook zo vereerd en blij verrast toen de V.U.G.S., mijn oude club, mij nomineerde voor Docent Talent van het Jaar van de Faculteit Geowetenschappen. Deze prijs wordt een keer per jaar uitgereikt aan een docent met minder dan 5 jaar ervaring in het onderwijs (Talent) en een prijs aan een docent met meer dan 5 jaar ervaring. Helaas ging ik er niet met de winst vandoor (gefeliciteerd Martin Ziegler van Aardwetenschappen), maar gelukkig won onze eigen Leo Paul wel de prijs voor senior docent van het jaar. Ik zie de nieuwe kleding van de V.U.G.S. al helemaal voor me, na Ik Ben Geograaf een Leograaf trui?

Dat ik niet heb gewonnen, daar heb ik helemaal vrede mee, voor mij was de nominatie al een prijs op zich. Nog maar 1,5 jaar in dienst en al genomineerd voor zo’n mooie prijs en ook nog eens genomineerd door de studenten zelf, waar je het uiteindelijk allemaal voor doet. Oké, toegegeven, ook voor dat salaris aan het einde van de maand. Ik wil toch graag mijn Frequent Flyer programma nog wat meer spekken en mijn schoenencollectie uitbreiden… Grapje natuurlijk, zonder een prettige werksfeer en leuke studenten is mijn baan helemaal niks waard. Juist afgelopen jaar heeft die fijne sfeer bij SGPL mij erdoor heen geloodst.

Want hoewel het wat betreft carrière, reizen en andere randzaken een mooi jaar was, ging het op het thuisfront in 2016 goed mis. Mijn vader werd ernstig ziek en overleed een kleine drie maanden later. Het afgelopen jaar was ik daarom zo ontzettend dankbaar dat ik mocht werken op een fijne, vertrouwde plek. Lieve collega’s die voor je klaar staan, een heel netwerk waar je op kunt terugvallen en een studievereniging die haar mannetje staat (want het was ook voor jullie een roerig jaar!). Studenten die ook eens vragen naar hoe het met jou gaat en misschien een keertje hun woorden inslikken. Via deze weg wil ik iedereen bedanken voor zijn of haar steun in het afgelopen jaar, zowel docent áls student.

Om terug te komen op die eerste vraag: die overgang van student naar docent was een hele leerzame, vertrouwde, soms ietwat lastige, maar vooral dankbare overstap. Ik zou het voor geen goud willen terugdraaien en ja: ik zou het zo weer doen. Ik had mij geen betere overstap kunnen wensen.