In deze rubriek genaamd Van Unnik Praat krijgen we een kijkje in de keuken bij SG&PL. Docenten, studenten, stagiaires of andere SG&PL insiders komen aan het woord in deze rubriek. Vandaag presenteren wij: V.U.G.S. bestuurslid Dionne Melskens met ‘if you had the choice, would you do it all over again?’.

Keuzes: elke dag maken wij zessen verschillende keuzes, goede en slechte. Titus heeft bijvoorbeeld een domme keuze gemaakt door mij een stukje te laten schrijven, want hij is waarschijnlijk nog een halve dag bezig om mijn stukje te verbeteren! Maar ach, dat was zijn keuze. Ook ik heb al een aantal rare keuzes gemaakt dit jaar. Zo heb ik mijn ouders nog steeds niet over mijn rokers hoestje verteld, terwijl dat niks voorstelt in vergelijking met andere keuzes van het afgelopen jaar. Eén van de avonturen waarvoor ik gekozen heb begon aan het begin van dit collegejaar. Toen stond ik in een ontzettend mooie legging met space-print en mijn kandidaatsbestuur-shirt tegenover 200 eerstejaars te vertellen wat ze allemaal konden verwachten. Zij waren zenuwachtig omdat ze geen idee hadden waar ze aan zouden beginnen, maar wij zessen waren ook zenuwachtig, omdat ook voor ons dit jaar onbekend was.

Toen ik me in mei opgaf om bestuur te gaan doen had ik geen idee wat voor gevolgen die keuze zou hebben, laat staan dat ik in het bestuur zou komen. Ineens was het moment daar dat we het stokje van het 94^e bestuur overnamen en wij de vereniging draaiende moesten houden. Je was geen lid meer van een commissie waar je aan de voorzitter of de commissaris vroeg wat er gedaan moest worden. Nee, nu was ik zelf de verantwoordelijke. Die eerste week was een gekke week en langzaamaan besef je dat mensen nu naar jou toekomen als er vragen zijn. Dan moet jij een keuze gaan maken. Geloof me; dat is niet altijd de leukste positie om je in te bevinden. Soms mag je hele leuke keuzes maken. Een voorbeeld daarvan is de bestemming van de Buitex. Ik heb zoveel plezier gehad samen met Jacoline, Chiara en Stan om de uiteindelijke bestemming, Kazachstan, te kiezen. Ik ben blij dat we die keuze hebben gemaakt en dat we over minder dan een maand, op moment van schrijven, vertrekken. Minder leuke keuzes moet je ook maken. De keuzes die je maakt waardoor je je vriendinnen in Geldrop vijf maanden niet ziet. Of moeilijke keuzes waar anderen het niet mee eens zijn, maar die wel nodig zijn. Daar kan je soms nachten lang van wakker liggen.

Hoewel voor mij het hoogtepunt van dit jaar – Kazachstan – nog moet komen, zijn we toch al bezig met misschien wel de allerbelangrijkste keuze: opvolgers. Het duurt nog even tot het zover is, maar ik kijk al uit naar het moment dat wij het kandidaatsbestuur mogen vormen. Dat wordt een lastige keuze, want je plaatst immers zes verschillende mensen bij elkaar en hoopt dat zij net zo’n leuk jaar tegemoet gaan als wij. Ook kijk ik erg uit naar het moment dat de wissel daar is en ik niet meer bestuurslid Dionne ben, maar gewoon Dionne. Het moment dat de keuzes die ik maak weer puur voor mezelf zijn en niet voor de vereniging. Dat ik gewoon weer de V.U.G.S.-kamer op kan lopen om ouderwets meubilair te zijn omdat dat mijn eigen keuze is en niet omdat ik kamerdienst heb. Maar bovenal kijk ik er enorm naar uit om nog het komende half jaar vele keuzes te mogen maken met ons zessen. Lieve Ilse, Elianne, Marck, Titus en Noor, ik ben blij dat jullie dezelfde keuze hebben gemaakt als ik, want zonder jullie was het afgelopen jaar een stuk minder leuk geweest!