In het altijd onrustige Midden-Oosten lijkt Israël een baken van democratie. Het land houdt op 2 maart verkiezingen en zoals alle politici belooft ook Netanyahu grootse dingen. Het is altijd de vraag of de beloften worden ingelost, maar deze kunnen grote gevolgen hebben voor de inwoners van het verdeelde land.

Komende dinsdag mogen ongeveer 6,5 miljoen inwoners van Israël naar de stembus. Dit zijn de derde verkiezingen in een jaar tijd, omdat het premier Netanyahu niet lukte om een regering te vormen. De voorbereidingen lopen niet vlekkeloos. Zo werd op 11 februari bekend dat persoonlijke gegevens van alle stemgerechtigden gelekt waren door een fout in een stemapp.

Volgens de peilingen wordt de Likud-partij van zittende premier Benjamin Netanyahu de grootste. Als we kijken naar de beloften die Netanyahu doet en het beleid dat hij heeft gevoerd, dan lijkt een vredige en veilige regio ver weg. Maandag nog beloofde de premier 3.500 huizen te bouwen in een gebied tussen Oost-Jeruzalem de Westelijke Jordaanoever. Het koloniseren van Palestijnse gebieden startte na de Zesdaagse Oorlog en is dus niet nieuw. Volgens de laatste data zijn er zo’n 130 illegale nederzettingen met in totaal 600.000 inwoners.

Hiernaast beloofde Netanyahu ook om alle nederzettingen te annexeren, waardoor Israël de jure soevereiniteit krijgt over het gebied. Dit betekent dat 63% van de Westelijke Jordaanoever officieel wordt ingelijfd, terwijl slecht 13% van de bevolking Israëlisch is. Voor de Palestijnse bevolking resulteert dit in inperking van mensenrechten, want uit meerdere bronnen (onder andere de Verenigde Naties) handhaaft Israël een beleid van apartheid, waarbij Palestijnen tweederangsburgers zijn.

Dat de Palestijnen hulp nodig hebben mag duidelijk zijn. Het volk heeft te lijden onder Hamas. Deze politieke partij en terroristische organisatie lijkt te spreken namens de Palestijnen, maar een meerderheid van het volk staat niet achter de partij. Ook de internationale gemeenschap heeft keer op keer bewezen niks te kunnen betekenen. De Verenigde Naties oordeelde dat de nederzettingen in strijdt zijn met het internationaal recht. Het Internationale Gerechtshof kwam op hetzelfde oordeel uit. Toch werd de staat Israël hier niet voor bestraft en kon het illegaal confisqueren van Palestijns land rustig doorgaan.

Wat er wordt waargemaakt van de verkiezingsbeloften van Netanyahu moet nog blijken. Toch weten we met de kennis van het verleden dat de Palestijnen de dupe worden van de verkiezingsuitkomsten. Misschien moeten we toch wat minder aandacht besteden aan de winnaars van verkiezingen en wat meer aan de echte verliezers.