Vond jij de dropping vroeger op voetbal- of volleybalkamp ook altijd het beste wat je kon overkomen? Ben jij van je vriendengroep ook de topogoeroe? Of vind je het gewoon hartstikke leuk om een kaart af te speuren? Dan is de site GeoGuessr echt wat voor jou. Als student geografie zou je toch de hele wereld als je broekzak moeten kennen en zal dit spelletje dus erg makkelijk zijn voor sommige van jullie. Daarom wil ik jullie vertellen wat ik zoal heb geleerd met het spelen van GeoGuessr tijdens de wekenlange quarantaine.
In het spel GeoGuessr wordt je ergens op de wereld gedropt in een Google Streetview foto en het is aan jou de taak om uit te zoeken waar exact op de aarde jij je op dat moment bevindt. Elk spel speel je 5 van dit soort rondes en kan je maximaal 5000 punten per ronde verdienen. Hoe dichter je bij de locatie gokt hoe meer punten je natuurlijk krijgt. Nu kan dit soms wel erg makkelijk zijn, stel je voor de eerste foto die je ziet is van de Dom of de Eiffeltoren dan weet iedereen wel ongeveer waar ze zijn. Nu zijn er echter ook maps gemaakt door de community die het spel speelt, waarbij je soms ook uitkomt in de uithoeken van de wereld. Zo had ik gisteren zelf de pech om uit te vogelen dat ik mij ergens op de faroer eilanden begaf. Maar wat valt er nou te leren van het spel?
Allereerst viel mij zelf op hoeveel steden verschillen over de wereld. Qua opbouw, infrastructuur, ruimte voor groen, maar ook gewoon het idee van een stad. Zo is er een map die jou alleen dropt in ‘steden’ zoals deze zijn aangegeven door de lokale overheid. Zo kom je bij deze map als je in Amerika zit niet zo snel in een kleine stad terecht in the middle of nowhere, maar zal je in Kyrgizie denken; Hoe is dit een stad en hoe kom ik hier zo snel mogelijk weg? Het idee van een stad en het gevoel van in een stad zijn verschilt overal en heeft natuurlijk ook te maken met de mate van verstedelijking per land. Naarmate je meer speelt heb je steeds vaker door in welk deel van de wereld je bent, en dan heb ik het niet over het verschil tussen Azië en Afrika, maar het verschil tussen bijvoorbeeld Thailand en Vietnam.
Een ander geografisch aspect dat ik persoonlijk veel meer ben gaan waarderen is de vegitatie. Door gewoon eens goed om je heen te kijken terwijl je opzoek bent naar plaatsnaamborden of vlaggen, kun je al heel wat wijzer worden door alleen maar de bomen en struiken te kijken. Want ook al lijkt de vegitatie van bijvoorbeeld Congo en Brazilië erg veel op elkaar, zijn de struiken en de grond toch degelijk anders. In Congo zijn de struiken wat kleiner en grond roder, terwijl het Braziliaanse regenwoud grotere struiken en een moerassige ondergrond kent. En zo zijn er veel palmbomen te vinden in Australische woonwijken terwijl het bijna identieke Nieuw Zeeland (qua infrastructuur en bouw huizen) nauwelijks palmbomen in haar woonwijken heeft staan, maar juist weer veel daarbuiten. Het zijn van dit soort kleine verschillen waardoor het spel erg leuk blijft om te spelen.
Ook leer je de verschillende talen en dialecten van de wereld beter te begrijpen en respecteren. Zo kan het bij de eerste paar rondes best een opgave zijn om het verschil tussen Russisch, Servisch en Mongolisch te onderscheiden. Als je echter goed kijkt naar de verschillende tekens en woorden, dan zijn er meer verschillen dan overeenkomsten. In het Russisch is het bijvoorbeeld met een streep er doorheen, in het Servisch zonder en in het Mongolisch is de streep veel verder doorgetrokken. Dit soort kleiner clues en weetjes blijven, in ieder geval mij, en met mij vele andere motiveren om steeds gekkere opdrachten te doen en om nieuwe interessante kaarten te maken. Zo kan je proberen te raden waar je bent zonder te bewegen, of door alleen maar een kant op te mogen kijken.
Dus wil je de wereld nog eens op een andere manier ontdekken en je lokale geografische skills verbeteren dan kan ik niks anders zeggen dan het spel eens uit te proberen. Het zal je verbazen wat voor vreemde dingen je tegen zult komen, maar ook krijg je te zien waartoe de mensheid in staat is qua infrastructuur, prachtige gebouwen en ongelooflijke uithoeken. Voor mij is het elke dag nog weer een nieuwe les over een nieuw stukje aarde waar ik daarvoor nog nooit van had gehoord. Ik hoop jullie een leuk idee te hebben gegeven voor tijdens deze, nu al wat minder maar ja nog steeds, quarantaine.