Politiek en voetbal moet gescheiden zijn en blijven, dat vind de UEFA. De Europese voetbalbond heeft daarom besloten dat het shirt van Oekraïne, voorafgaand aan het toernooi niet geschikt was om in te voetballen. De grenzen van Oekraïne waren er namelijk op te zien, inclusief de door Rusland bezette Krim. Hierna hebben ze het shirt moeten aanpassen zonder de grenzen. Dit is de zoveelste strijd van de UEFA in het toernooi tegen de politiek. Het is een wedstrijd die nog niet gespeeld lijkt te zijn.

Dit werd in gang gezet door de Russische voetbalbond, aangezien zij dit shirt te politiek vonden. Rusland is al jaren in conflict met Oekraïne betreffende het Russische separatisme en de bezetting van de Krim. Nog voor de Russische voetbalbond iets kon zeggen over het shirt werd de Oekraïense voetbalbond al teruggefloten voor het afbeelden van de woorden: “Glorie aan onze helden” op het shirt. Dit zou een verwijzing zijn geweest naar de anti-Russische opstand uit 2014.

Het blijft niet alleen bij het conflict tussen Oekraïne en Rusland. In de wedstrijd van Oostenrijk tegen Noord-Macedonië was nog zo’n voorval waar de politiek kon scoren in het doel van de UEFA. Marko Arnautovic, een speler die niet bekend staat om zijn onbesproken gedrag, toonde vermeende nationalistische en racistische gebaren naar Ezgjan Alioski. De spelers hebben roots in Servië en Albanië, die sinds 2008 onenigheid hebben over de voormalige provincie van Servië en de nu onafhankelijk uitgeroepen staat Kosovo. De UEFA laat in een reactie weten dat zij altijd tegen discriminatie en nationalisme zijn en veroordelen daarom het gedrag van de Oostenrijkse “enfant terrible”.

De vraag is waarom dit niet mag en Cyprus wel mag spelen met de grenzen van hun land op het shirt, aangezien deze te vinden zijn op het logo van de nationale voetbalbond. Deze grenzen zijn, om het zacht te zeggen, ook niet geheel onbetwist. Aangezien in het noorden van het mediterrane eiland een separatistische staat Noord-Cyprus ligt, dat gesteund wordt door een ander UEFA-lid: Turkije.

Dat nationalisme, volgens de UEFA, niet zou thuis horen bij een landentoernooi is op zijn minst opmerkelijk te noemen. Dit zou betekenen dat alle symbolen die verwijzen naar nationale staten verwijderd moeten worden. Dit zou ook beteken dat de Duitse adelaar of de Franse haan van de logo’s van de voetbalbonden verwijderd moeten worden en de kleur oranje niet toegestaan is voor het shirt van Oranje. Je zou hier tegenin kunnen brengen dat spelers hier geen invloed op hebben en dat ze dit niet allemaal zo uitspreken als Arnautovic op het veld, maar dan heb je het fout. Volksliederen worden door verschillende landen uit volle borst meegezongen. Waar ligt dan de grens tussen de nationalistische gebaren van Arnautovic en andere blijkbaar niet nationalistische uitingen van nationalisme?

Hoe heet dat ene land ook alweer boven het kanaal, met die dubbeldekker bussen en de Big Ben, is dat niet het Verenigd Koninkrijk? Hebben zij zich niet gekwalificeerd dan? Het antwoord is “Nee”, het Verenigd Koninkrijk wordt niet erkend door de UEFA. Er mogen vier teams meedoen aan het EK uit het Verenigd Koninkrijk, waarvan er drie zijn gekwalificeerd: Engeland, Schotland en Wales. Je kan de UEFA hierin wel weer gelijk geven dat ze hierin niet het nationalisme steunen, maar juist het regionalisme. Toch is dit moeilijk uit te leggen als een antipolitieke daad, aangezien in bijna elke andere sport het Verenigd Koninkrijk als één land wordt vertegenwoordigd.

Het lijkt erop door bepaalde “politieke” uitingen te verbieden, dat de UEFA juist steeds een kant kiest. Politiek staat hier tussen aanhalingstekens, omdat je kan afvragen in hoeverre acceptatie van LGHBTI+ rechten gezien kan worden als politiek. Door het verbieden van de UEFA om de kleuren van de pride vlag te tonen op de Allianz Arena tijdens Duitsland-Hongarije, geeft de UEFA aan wel met politiek te willen mengen. Ze lijken nu zo ver te gaan in het scheiden van politiek en sport, dat het paradoxaal genoeg, een politieke doctrine op zichzelf begint te worden.

Enfin het lijkt een onmogelijke taak om politiek en voetbal te scheiden voor de UEFA. Landen lijken afhankelijk te zijn van de grillen van de UEFA om te bepalen wat politiek is en wat niet. Het beleid rond de scheiding van politiek en voetbal lijkt gebaseerd te zijn op totale willekeur, waardoor het beleid in een soort spagaat beland tussen boycotten en negeren. Sterker nog hoe meer de UEFA zich probeert te verzetten tegen uitingen in de sport, de meer de Europese voetbalorganisatie zelf een politieke kleur begint te krijgen.

Afbeelding: AUT U-21 vs. FIN U-21 2015-11-13 (238).jpg