Door: Kirsten Oude Monnink

De Rwandese overheid heeft de afgelopen jaren hard gewerkt om het onderwijs te verbeteren en de basis te leggen voor een kennisgedreven samenleving. Ondanks de geboekte vooruitgang zijn er echter nog steeds aanzienlijke obstakels die de volledige ontwikkeling van het onderwijssysteem in de weg staan. Een recente analyse heeft verschillende kwaliteitsindicatoren onderzocht, waaronder overheidsuitgaven, toegang tot onderwijs, interne efficiëntie, gelijkheid, relevantie, geletterdheid en lerarenmotivatie.

Overheidsuitgaven en Kwaliteit

Uit een studie bleek dat de overheidsuitgaven voor onderwijs als percentage van het Bruto Nationaal Inkomen (BNI) en van de totale overheidsuitgaven aanzienlijk lager zijn dan de internationale aanbevelingen. Tussen 2016 en 2020 schommelden deze uitgaven rond respectievelijk 3,2% en 11%, terwijl de richtlijnen internationaal worden vastgesteld op 4-6% en 15-20%. Dit lage investeringsniveau beïnvloedt de algehele kwaliteit van het onderwijs en de levering van belangrijke middelen.

Toegankelijkheid en Gelijkheid

Hoewel Rwanda inspanningen heeft geleverd om scholen op te richten, blijft de toegankelijkheid van onderwijs een groot probleem, vooral in landelijke gebieden. Maar liefst 46% van de leerlingen moet meer dan 30 minuten lopen om hun school te bereiken. Bovendien is de verhouding leerlingen tot leraren en klaslokalen zorgwekkend, met gemiddeld 57 leerlingen per leraar en 82 leerlingen per klaslokaal. Dit tekort aan personeel en infrastructuur bemoeilijkt het bieden van kwaliteitsonderwijs, vooral op het platteland.

Efficiëntie en Relevantie van het Onderwijssysteem

Een ander belangrijk aandachtspunt is de interne efficiëntie van het onderwijs. Slechts 68% van de leerlingen die aan het basisonderwijs beginnen, bereikt het zesde leerjaar, en slechts 38% voltooit het derde jaar van het voortgezet onderwijs. De doorstroom van het zesde leerjaar naar het voortgezet onderwijs is met name laag onder meisjes, wat een ongelijkheid in kansen benadrukt.

Daarnaast blijkt het onderwijs niet altijd relevant te zijn voor de arbeidsmarkt. Dit wordt weerspiegeld in de Human Capital Index, die op slechts 0,36 staat op een schaal van 1. Het traag toenemende geletterdheidsniveau en de beperkte aansluiting van het curriculum op de behoeften van de arbeidsmarkt ondermijnen de ontwikkeling van een competent en productief personeelsbestand.

Lerarenmotivatie en Materiële Tekorten

De lage salarissen van leraren blijven een uitdaging. Met een gemiddeld salaris van $584 per maand hebben leraren moeite om rond te komen, wat hun motivatie beïnvloedt. Ook het gebrek aan technologische infrastructuur, zoals internet toegang en computers, vormt een belemmering voor modern onderwijs.

Noodzaak van Gerichte Investeringen

Om de beoogde transformatie naar een kennisgedreven economie te realiseren, moet Rwanda zijn investeringen in onderwijs verhogen en middelen gelijker verdelen. Aanbevolen oplossingen omvatten gerichte overheidsuitgaven, betere toegang tot technologie, en een evenwichtigere verdeling van onderwijspersoneel en infrastructuur tussen stedelijke en landelijke gebieden. Door deze uitdagingen aan te pakken, kan Rwanda werken aan een inclusief en effectief onderwijssysteem dat de langetermijn doelen van het land ondersteunt.