Foodtrucks zijn een hype. In de zomer verzamelden de rollende keukens zich bijna elk weekend ergens in een park in Nederland. Afgelopen weekend was er in Amsterdam een heus overdekt Food Festival. Het eten is belachelijk duur maar toch komen er veel mensen op de festivals af. Net zoals ik, want het is leuk. Iemand wel eens een zeewierburger geprobeerd?

Toch zie je, in tegenstelling tot in de Verenigde Staten, weinig of geen foodtrucks in het Nederlandse straatbeeld. Hoewel de snackkar, de loempiakraam en de viskraam feitelijk gezien ook wielen hebben bieden ze niet de beleving van een foodtruck. De gerechten die de trucks verkopen passen bij het idee van biologisch, lokaal en vooral snel en lekker eten. Een friet van Piet past niet bij het imago ‘creatieve stad’ wat steden graag willen uitdragen.

Wereldsteden als New York en Chicago zijn de bakermat van de ‘gourmettrucks’. De foodtruck cultuur in de Verenigde Staten is te verklaren door twee oude Amerikaanse tradities. De trucks zijn geïnspireerd op de chuck wagons uit de periode na de Amerikaanse Burgeroorlog, die eindigde in 1865: lang geleden dus. De auto bestond toen nog niet eens! Hongerige mannen op de prairies konden terecht bij deze wagons die de cowboys volgden. Later, tijdens de industrialisatie in Amerika, moesten de arbeiders snel, goedkoop en iets eten wat goed vulde voor de rest van de werkdag. Hier werd op ingesprongen door ‘uitdeelkarretjes’ rondom de fabrieken. Uit deze karretjes zijn de trucks van nu ontstaan, in Amerika vaak nog met hetzelfde doel als toen. Deze staan bijna op elke hoek van de straat. Orlando is de stad waar deze het meest voorkomen, per 10.000 inwoners zijn er 38 foodtrucks!

Lang hadden de trucks een slechte naam. Ze werden ‘roach coaches’ (kakkerlak bussen) genoemd, omdat het er niet zo nauw werd genomen met de hygiëne en gezondheid. Waarom staan we dan nu in de rij om van foodtrucks te mogen eten? Hiervoor mogen we de Koreaanse chef Roy Choi uit Los Angeles bedanken, die als eerste een gastronomische foodtruck met Koreaans-Mexicaanse taco’s begon. Hij kookte voor hongerige mensen tijdens het uitgaansleven en hield via Twitter zijn clientèle op de hoogte waar hij was (de film ‘Chef’ is losjes geïnspireerd op dit verhaal).

De truck van Choi werd een succes en werd overgenomen. Gastronomische foodtrucks, vaak met fusion gerechten, schieten als paddenstoelen uit de grond, net als de talloze festivals en evenementen die worden georganiseerd. In Nederland zijn nu al meer dan 450 foodtrucks en de concurrentie is moordend. Op het festival van afgelopen weekend was plaats voor 70 trucks, op het grootste festival van het land passen 130 trucks (Rollende Keukens). Dat betekent dat niet iedereen kan leven van een foodtruck. Toch wordt de crisis in de horeca gezien als verklaring voor al deze foodtrucks: het hebben van een kleurrijk voertuig waarmee je voedsel verkoopt is goedkoper dan de vaste lasten van een restaurant. En als je de film Chef hebt gezien, het lijkt natuurlijk ook een groot avontuur!

De trucks staan te wachten tot ze de binnensteden van ons land mogen binnenrollen. Amsterdam is dit jaar begonnen met een proef met een aantal gastronomische foodtrucks op verschillende plaatsen in de stad. Het is dus eigenlijk wachten op de vergunningen en het moment dat steden inzien dat foodtrucks helemaal passen binnen het plaatje van de creatieve stad: levendig, divers, tolerant, dynamisch, open en vol beleving, ook voor de smaakpapillen!