De donkere dagen voor kerst zijn aangebroken en terwijl het buiten regent in plaats van sneeuwt, mijn TV zich vult met kleffe kerstfilms en ik alleen op de bank lig onder een dekentje met mijn kop warme choco voel ik dat er iets mist. In de film is iedereen ‘samen’ tijdens de kerst. Ik maak geen onderdeel uit van een ‘samen’ maar ik schaar me onder de ‘happy singles’. En happy single zijn, is helemaal niet zo happy tijdens de feestdagen en dus begon ik een paar weken voor kerst wanhopig te tinderen. Niet om op tweede kerstdag al semi-gezellig bij een nieuwe schoonfamilie op de koffie te moeten, maar in de hoop een paar leuke dates te scoren in de kerstvakantie. Inmiddels ben ik van dit idee afgestapt, want naast de man die in een drugspand terecht kwam op zijn eerste Tinderdate en de vrouw wiens date achteraf wilde dat zij hem 3,50 pond terugbetaalde van de koffie die ze hadden gedronken (nadat zij hem afwees voor date nummer 2), kan ik me nu ook in het rijtje voegen van mensen waarop ‘Tinder gone wrong’ van toepassing is.

In mijn Tinderprofiel omschrijf ik mezelf als een oppervlakkige trut en vertel ik puntsgewijs wat mij allemaal niet bevalt aan een man. Ik hoop op die manier het kaf van het koren te scheiden en dat lukt me aardig. Wie het niet grappig vindt swipet links, wie dat wel vindt swipet rechts. Maar deze passief-agressieve manier van eisen stellen schrikt mannelijk Nederland nog niet genoeg af. Regelmatig zitten er mannen tussen die zichzelf kunnen rekenen tot mijn rijtje van no-go’s en dus is een goede match, in mijn kieskeurige geval, vrij zeldzaam. Maar op een goede dag (ik had al zo’n 40 mannen bruut naar links geswiped, en 6 gesprekken afgekapt) raakte ik aan de praat met iemand die wel in de categorie ‘goede match’ viel. We bleken veel raakvlakken te hebben waaronder een voorliefde voor een enorme boekenverzameling en schrijven en laat het nou net op dat laatste punt compleet mis zijn gegaan.

Na een aantal semi-dubbelzinnige (no shame…) en een aantal serieuze/intellectuele whatsappgesprekken over o.a. mijn journalistieke held, Louis Theroux, en onze lievelingsboeken besloten we af te spreken. Nu ben ik niet het type wat met elke Tindermatch het bed in duikt (anders was mijn eisenlijst ook een beetje voor niks) en dus besloten we gewoon wat te gaan drinken. De date zelf begon al redelijk apart. Hij had een interview gehad met een vluchteling voor de site waar hij voor schrijft en had na afloop de paraplu van de beste man gestolen. Ik vond dat al redelijk bruut, maar ik vond het ook raar om om die reden al meteen weg te gaan en besloot hem een kans te geven. Toen we eenmaal zaten leek het een goede keuze om gebleven te zijn. Hij vertelde over de dingen die hij had gedaan om uit zijn comfortzone te komen en om over te kunnen schrijven en dat ik zijn eerste Tinderdate was. Deze twee dingen lijken op zich onschuldig en los van elkaar te staan, totdat je de afloop van dit verhaal hoort. Meevaller: na onze gezellige date rekende hij af zonder dat ik hem terug hoefde te betalen. Ons afspraakje eindigde op het station waar hij me zei: ‘Ik geef je een kus op je mond en dan ga ik mijn trein halen’. Ik gaf hem een vluchtig kusje en wilde me al omdraaien, maar hij zei: ‘nog een’. Ik vond dat totaal niet erg en ging er in mee. Na afloop besloten we een tweede keer wat af te spreken, dus ik had goede moed.

Totdat ik twee dagen later opeens niets meer terug hoorde. Dit is inmiddels een maand geleden en ik heb nog steeds niets van hem gehoord, maar vond wel een ontzettend tof artikel terug op de site waar hij voor schrijft. Inderdaad, het ging over mij. Ik was ontzettend kwaad, omdat het eind van het artikel suggereert dat we keiharde seks hebben gehad op de toiletten van Utrecht Centraal, terwijl hij me in werkelijkheid alleen een kusje gaf uit eigen initiatief. Hij had niet het lef gehad om mij te vertellen dat het er geen tweede keer van zou komen, maar wel om een ‘veel te stoer’ stukje over me te schrijven. Nu hoor ik je denken: ‘Ja, maar je schrijft nu toch ook een stukje over hem’. Dat klopt, maar dit is nadat ik hem even goed heb verteld hoe tof en dapper ik zijn actie vind.

Ik schrijf dit artikel niet om journalistieke wraak te nemen op de beste jongen en ook niet omdat ik wil dat jullie (zoals mijn vriendinnen) denken: Jezus… dat heeft zij weer. Maar zodat jullie even drie keer extra nadenken voordat je met je eenzame gevoelens op zoek gaat naar een oud&nieuw zoen via Tinder. En mocht je zelf zo’n tof persoon zijn die niet durft te zeggen dat je geen tweede keer wilt afspreken of die z’n kritiek niet direct durft te geven? Een beetje tough love is nooit verkeerd, dus spreek het uit! Voor nu, ga ik even verder met het knuffelen van mijn kat tijdens kleffe kerstfilms en stop ik met tinderen, om in het nieuwe jaar weer opnieuw te beginnen.

p.s. Voor wie het betreffende artikel heeft gevonden: net als het suggestieve einde, vallen ook de genoemde foto’s reuze mee. Het hele artikel is een beetje minder porno dan wordt gesuggereerd.