De Nederlandse advocaat Peter Plasman heeft een politieke partij opgericht die als enige punt in het partijprogramma heeft opgenomen dat ze zich in het parlement zullen onthouden van stemmen. Plasman zegt zelf “volkomen serieus” te zijn in het opzetten van zijn partij genaamd Niet Stemmers (Algemeen Dagblad, 18 november 2016).

De partij Niet Stemmers zegt zelf dat 25% van de kiezers thuisblijft maar dat ondertussen wel alle zetels in de kamer gevuld worden door de politieke partijen. Niet Stemmers wil hier iets aan veranderen door in de Tweede Kamer gestemd te worden en zich vervolgens te onthouden van stemmen en nooit akkoorden te sluiten (Algemeen Dagblad, 18 november 2016). Plasman zei afgelopen vrijdag in Pauw dat veel mensen zich niet meer kunnen vinden in de zittende politieke partijen en dat deze mensen niet meer vertegenwoordigd worden. De stemmen van deze mensen worden volgens Plasman “gekaapt door de zittende politieke partijen” (Pauw, 18 november 2016). Volgens de advocaat wordt het tijd dat de stemmen van de niet-stemmers vertegenwoordigd worden in het parlement.

In theorie zou Niet Stemmers 37 zetels kunnen bemachtigen als iedereen die zich van stemmen onthoudt op Niet Stemmers stemt (Pauw, 18 november 2016), volg je dat nog? Dit heeft dus tot gevolg dat partijen die daadwerkelijk iets proberen te bereiken in de Nederlandse politiek hier minder kans toe krijgen omdat een deel van de stemmen verloren gaat.  Ik vraag me af hoe een partij als Niet Stemmers een constructieve bijdrage kan leveren aan de Nederlandse politiek. Wat zou Plasman willen bereiken? Een partij die in geen enkel debat een bijdrage kan leveren, die niet bij zal dragen aan het bereiken van een akkoord en die zelf ook geen politiek zal bedrijven, wil zitting krijgen in het parlement. Wat wil Plasman dan? Niets. De partij heeft geen programma, anders dan dat ze belooft niet te stemmen, en belooft hier niet vanaf te wijken. Niet Stemmers wil niets veranderen aan de Nederlandse politiek, maar simpelweg dwars zitten en stagneren. Er is niets te bereiken door zitting te nemen in een parlement en vervolgens niets te doen. Mijn idee hierover? Misschien dat Peter Plasman nog maar even heel goed na moet denken over wat politiek nou eigenlijk inhoudt om vervolgens een partijprogramma te presenteren dat we serieus kunnen nemen. Politiek is het debat aangaan, niet puberaal met je armen over elkaar op je stoel blijven zitten en niets doen.