Vandaag is het laatste onderwijsblok begonnen, wat betekent dat menig student probeert om zijn of haar normale leven weer op te pakken na de twee weken onderwijsvrij. Waar de ene student deze weken gebruikt heeft om bij te komen, heb ik samen met 49 andere V.U.G.S.-ers het prachtige Kazachstan onveilig gemaakt.

Kazachstan, het op acht na grootste land ter wereld, is nou niet echt een populaire vakantiebestemming. Laat staan dat mensen er iets over weten. Het begint al bij het moment dat je op Schiphol staat, je laatste kopje fatsoenlijke koffie afrekent, en de caissière vraagt waar je naartoe gaat. Je zegt dat je naar Kazachstan gaat, en krijgt als reactie “Oh dat hoor je niet zo vaak”.

Eenmaal in Kazachstan aangekomen dringt het besef bij je door dat je inderdaad een redelijk unieke verschijning bent. Het maakt niet uit hoe groot de groep is, bijna iedere voorbijganger kijkt op z’n minst een beetje raar naar je op. Ergens is dat ook niet heel vreemd, omdat de Kazachse bevolking voor 85% bestaat uit etnische Kazachen of Russen. Maar het feit dat je als Europeaan zeldzaam bent, zorgt wel voor unieke gesprekken met Jan en alleman. Van de Kazach in de supermarkt tot de chauffeur die je zojuist een euro hebt gegeven om je af te zetten bij je hostel, allemaal zijn ze geïnteresseerd in wat je hier komt doen en waar je vandaan komt. Jammer genoeg beheersen de Kazachen maar heel matig Engels, maar dat maakt een leuk gesprek alles behalve onmogelijk. Helaas moet je je dan wel verlagen tot de Nederlandse stereotypen om duidelijk te maken waar je vandaan komt, want zodra je zegt “Amsterdam”, “Weed” of “Johan Cruijff” gaat er bij de gemiddelde Kazach al snel een lampje branden. Meestal wordt de conversatie dan afgesloten met een groepsfoto, wat veel van ons na 2 weken wel een beetje de strot uit kwam.

Je zou dus kunnen stellen dat de gemiddelde Kazach zich wel open opstelt naar buitenlanders, maar desondanks merk je ook wel dat ze een grote groep toeristen (en zeker V.U.G.S.-ers) toch wel een beetje onwennig vinden. Bijvoorbeeld wanneer je met z’n allen bier gaat drinken in het restaurant van de nachttrein. Ook dit leidt weer tot mooie taferelen wanneer je bij iedere stop iemand naar buiten ziet rennen om het bier aan te vullen. Al met al denk ik dat wij als studenten wel een zekere indruk achtergelaten hebben in Kazachstan, in positieve of negatieve zin, maar andersom hebben wij ook weer een interessante kijk gekregen in een andere cultuur.