In deze rubriek genaamd Van Unnik Praat krijgen we een kijkje in de keuken bij SG&PL. Docenten, studenten, stagiaires of andere SG&PL insiders komen aan het woord in deze rubriek. Vandaag presenteren wij: Misha van der Ven over hoe hij zijn semester in het buitenland ervaarde.

Praag, de stad van de honderd torens.

De hoofdstad van een sprookjesachtig land.

Met meer dan 2000 kastelen, landgoederen en burchten.

Een geschiedenis die verschrikkelijk ver teruggaat in de tijd.

Praag, de stad waar ik mijn tweede thuis vond.

Na een vakantie van drie weken in Tsjechië met de auto door het platteland, de dorpjes en de steden. Een vergeten parel voor toeristisch Europa met een rijkdom waar je u tegen zegt. Begin oktober begon dan het semester in Praag. Een huisje in de voormalige arbeiderswijk Žižkov, heerlijk bereikbaar met de tram vanuit de binnenstad, ook in de nacht, en een uitgebreid aanbod aan kroegjes, winkeltjes en restaurants. Als geografisch geïnteresseerde vond ik het belangrijk om zo snel mogelijk uit te vinden waar ik beland was. Door de wijk

wandelen, willekeurige trams pakken en maar kijken waar ik uit zou komen. Al gauw voel je je thuis, je vaste koffietent, de tramnummers ken je uit je hoofd en na een bezoekje aan de Ikea is zelfs mijn kamer een fijne thuiskomst na een lange dag. De schoonheid van de stad is niet in woorden vast te leggen maar ik kan wel zeggen dat het heel erg meehelpt om snel binding te vinden met je omgeving.

Academisch stelt het allemaal niet zo veel voor en daar wil ik ook niet te veel woorden aan vuil maken. Het is echt wel bijzonder om een compleet facet van cultuurverschillen te ervaren, niet alleen op straat of in het dagelijks contact, maar dus ook op de universiteit. Als je iets verder weet te kijken dan je neus lang is, zijn de cultuurverschillen duidelijk zichtbaar en soms ook voelbaar. Eeuwenlange bezetting door de Austro-Hongaren, de Nazi’s en daarna de Sovjets, hebben hun littekens, zowel goed als kwaad, achtergelaten. Met name de invloed van de Russische bezetting is nog terug te vinden in het dagelijks leven in Praag. Verdiep je erin, en je ziet het. Als je het ziet kun je het ook proberen te begrijpen en als je begrijpt waar je woont ervaar je nog een hechter gevoel van thuis.

Als mensen mij de clichévraag stellen: “Wat vond je nu het leukst van je uitwisseling?” dan geef ik een antwoord dat aangeeft hoe bijzonder de uitwisseling was voor mij. Wat het leven in een andere stad, in een ander land, in een andere cultuur zo bijzonder maakt, is dat het een enorm gevoel van sociale

vrijheid geeft. Hoe prettig het ook is dat je in je thuisplaats zo veel vrienden en familie hebt wonen, brengt het toch een sociale structuur met zich mee. Opeens besef je je dat je nooit meer “nee” hoeft te zeggen als iemand aan je vraagt of je mee wilt doen. Je kunt kiezen wat jij wil, wanneer jij wil en waarom. Je hoeft jezelf niet meer te verantwoorden waarom iets wel of niet een goed idee is.

Nu ik weer thuis ben, betrap ik mezelf erop dat ik een beetje Tsjechische trots meedraag. In de Albert Heijn galmt er een stemmetje door m’n hoofd: “dobrý den” (goedendag) en teleurgesteld groet ik de kassière: “hoi”. Vaste routine hier: met de fiets naar de winkel, klagen over het weer en in je hoofd al bezig met wat er vandaag en morgen allemaal op je bordje ligt. Dan denk ik terug aan de prachtige straatjes, de gangen van de universiteit en het plezier dat ik elke dag had, alleen al door het huis uit te gaan. De hoge, vroegtwintigste-eeuwse bebouwing, vol aan ornamentjes en versiering schieten voorbij terwijl je in de tram probeert een woordje Tsjechisch te verstaan. Een simpele ervaring met een enorme lading.

Praag, de stad van de honderd torens.

De hoofdstad van een sprookjesachtig land.

Praag, de stad waar ik mijn tweede thuis vond.

De stad waar ik me vrij voelde.