Vroeger spaarde ik Pokémon-kaarten en Flippo’s. Tegenwoordig ben ik veel ijveriger bezig met het sparen van landen samen met mijn mede-geografen in opleiding. Waar mijn opa en oma makkelijk 10 jaar op rij naar de zelfde camping in de Eiffel gingen, verafschuw ik tegenwoordig het idee om twee keer naar dezelfde plek te gaan, zonde van mijn tijd en geld. Het artikel van afgelopen week over de scratch map dilemma’s zette mij een beetje aan het denken over de verzamelzucht van de verschillende landen. We kunnen wel alle landen in de wereld bezoeken, maar zijn de grenzen hiervan wel de juiste afbakening van gebieden? En kennen we een land ook echt na het bezoeken hiervan?

Het is ook een soort van rangorde. Bij het opstellen van de landenlijst van vorig jaar op de Buitex werd al snel duidelijk dat veel landen bezoeken, je ook veel aanzien geeft onder je mede studenten. Het weinig bezoeken van vreemde landen werd daarnaast een beetje gezien als on-geografisch en ongeïnteresseerd. Het bezoeken van verschillende landen is zo belangrijk geworden dat er allemaal regels zijn over wanneer je een land als ‘bezocht’ mag bestempelen. Een paar weken terug ben ik zelf van Israel naar Jordanië gegaan, hierbij heb ik twee middagen in Eilat rondgelopen. Ik heb Israel niet ‘echt’ gezien. Ga ik dit dan ook weg laten in mijn landenlijstje? Nee, want ik doe vrolijk mee met het jagen naar landen voor op mijn landenlijst. Een ander voorbeeld is Bratislava, waar ik één nacht het geslapen, toch zet ik Slowakije op mijn lijst. Ik weet dat ik het land net zo goed heb gezien als een toerist in Nederland die een middagje naar het Red-Light District gaat, maar ik wil ook niet on-geografisch overkomen tegenover mijn vrienden met een mager landenlijstje.

Ik betrap mezelf er iedere keer weer op. Zo zat ik deze week nog te denken, als ik na de derde periode naar daar en daar ga, en in de zomer naar daar en daar, dan heb ik Europa bijna uitgespeeld. Een belachelijk idee eigenlijk. Alsof je in een continent met eeuwen aan historie en een lappendeken aan verschillende culturen ooit alles gezien kan hebben. Vorige zomer ben ik twee weken in Nederland, Duitsland en België gereisd en het was fantastisch, toch baalde ik een beetje dat ik deze weken niet had gebruikt om vreemde landen te bezoeken. Als er een tijd is om de landen te sparen is het bij uitstek natuurlijk je studententijd. Zo ben ik zelf van 8 landen voor mijn studententijd, naar 27 landen nu gegaan, gemiddeld zo’n 7 à 8 per jaar.

Reis ik alleen maar voor de landen op mijn landenlijst. Natuurlijk niet, het is ook fantastisch om nieuwe landen te bezoeken. Hoe groter de reis en hoe langer van huis je gaat, hoe groter het potentiële avontuur wordt. Het enige wat ik mee wil geven met dit artikel is dat het belangrijk is om stil te staan bij de landen die je wel bezocht hebt, maar eigenlijk niet ‘echt’ hebt gezien. Ik ga ooit terug naar Slowakije, niet voor mijn landenlijst, maar gewoon om het land een keer echt te hebben gezien.