In de afgelopen onderwijsvrije week zijn weer velen van ons de wereld in getrokken om weer een aantal landen van onze bucketlist af te strepen. Zo kozen een aantal van ons om dat met een kleine groep vrienden te doen en kozen andere V.U.G.S. –ers om aan de grootste activiteit van het jaar deel te nemen: de Buitex 2019. De aanloop naar deze excursie is altijd al een sensatie op zich, waar gaat de reis naar toe?, en wie mag er mee?. Maar uiteindelijk kan er natuurlijk niks van de voorpret tippen aan de reis zelf, dit jaar: de Balkan. Met een roadtrip van Kroatië, via Bosnië Herzegovina en Kosovo naar Albanië binnen 12 dagen is menig geografen hart deze reis weer gegroeid. 

Hoewel de landen die tijdens deze reis bezocht zijn allemaal een, enigszins, vergelijkbare geschiedenis kennen, een geschiedenis van oorlog en onderdrukking, zijn er toch wezenlijk grote verschillen te vinden tussen de landen en haar hoofdsteden Sarajevo, Pristina en Tirana. Zo is Sarajevo, de hoofdstad van Bosnië Herzegovina, nog steeds herstellende van de oorlog die daar in de jaren 90 plaatsvond. De herinneringen aan deze heftige oorlog zijn overal nog te zien aan de kogelgaten in de huizen en gebouwen in de stad, de granaatinslagen in de winkelstraten en wegen en de inwoners met zichtbare lichamelijke schade. Ook lijkt dit heftige verleden nog dagelijks de inwoners van Sarajevo te beïnvloeden. Zo kwamen de inwoners ietwat nors en gesloten over en was het moeilijk om goed contact te krijgen met de inwoners uit dit land. Wat natuurlijk volkomen begrijpelijk is na het bezoek aan het genocide museum in Sarajevo. Dit museum gaat voornamelijk over de oorlog dat in de jaren 90 afspeelde en beschikt over foto en filmmateriaal in kleur dat op die manier zorgt voor een beter beeld van de horror die deze stad kende. 

In tegenstelling tot Sarajevo kende Pristina, Kosovo juist een erg open, geïnteresseerde en praatgrage bevolking. De gemiddelde leeftijd lag rond de 30 jaar en zichtbaar positieve gevolgen voor de leefbaarheid van de stad. Ook Kosovo heeft zoals Bosnië Herzegovina een heftige oorlog gekend en is vandaag de dag nog steeds verwikkeld in een lastig conflict en politieke situatie. Het land bestaat officieel pas sinds 2008 en is hiermee een van de jongste landen ter wereld. Deze eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring zorgt ervoor dat Kosovo nog steeds niet erkent door alle landen op de wereld. Dit heeft gevolgen voor de inwoners maar ook de economie van het land. Met als gevolg dat lang niet iedereen kan reizen naar andere landen en de rijke inwoners die dat wel kunnen vaak emigreren opzoek naar betere levensomstandigheden. Funfact: in Kosovo kan er betaald worden met de Euro, terwijl dit land geen lidstaat is van de Europese Unie. 

De laatste stad die is aangedaan tijdens de roadtrip was Tirana, Albanië. Een land dat jarenlang een communistisch regime heeft gekend en vandaag de dag nog steeds ingericht en bestuurd wordt met corrupt geld. Of zoals als door politici omschreven: “private investments”. Net zoals de andere landen uit de regio kent het land een rijke geschiedenis en is het land en het uiterlijk van de steden gevormd door de verschillende overheersers door de eeuwen heen.  Zo is de hoofdstad Tirana een groot mozaïek van verschillende bouwstijlen, dat op de een of andere manier toch wel met elkaar samen lijkt te gaan. De inwoners van het land lijken vooruit te willen gaan, mee te draaien met westerse landen en een belangrijke rol te spelen voor de regio. Toch zal Albanië problemen die spelen in het land moeten omarmen en aanpakken voordat ze verder kunnen werken aan de toekomst. 

Hopelijk heeft deze korte recap van de bezochte landen tijdens de Buitex, zij die niet mee waren kunnen enthousiasmeren om de volgende onderwijsvrije week/zomervakantie op het vliegtuig te stappen en dit gebied te gaan bezoeken. Het is echt de moeite waard, er is veel te zien en goed te betalen!