Het klonk allemaal zo prachtig terug in 2012, toen een jongeman genaamd Boyan Slat tijdens een TEDx-talk zijn oplossing presenteerde voor de immense plastic troep in de oceanen, ook wel bekend als de ‘plastic soep’. Hij beweerde dat zijn idee binnen 5 jaar het probleem zou kunnen oplossen. Nu is het 2019, en ik ben erg benieuwd hoe ver deze jongeman is gekomen in zijn strijd tegen de plastic soep.

Allereerst even een overzicht van hoe Slat’s idee werkt. Het begint met het creëren van een ‘nieuwe kustlijn’, wat eigenlijk een drijvend buis is met daaronder een net van rond de 3 meter lang. Het systeem wordt zowel door de wind als door de stromingen gedragen, terwijl het plastic dat moet worden opgeruimd alleen wordt gedragen . Hierdoor beweegt het systeem sneller dan het plastic, en kan het zo dus het plastic opvangen.

Nadat hij in 2013 begon met zijn startup, kreeg hij door het viral gaan van zijn TEDx-Talk erg veel support van over de hele wereld. Een jaar later, in juni 2014, kwamen zij met een haalbaarheidsstudie waaruit bleek dat het idee een succes kon zijn, met minimale schade voor het zeeleven. Na nog een aantal jaren bezig te zijn met onderzoeken en het in kaart brengen van de plastic soep, is het dan in 2016 eindelijk zover, Slats eerste versie van het model wordt getest voor de Nederlandse kust. Het model is wel een stuk kleiner, namelijk zo een 100 meter lang, en wordt voornamelijk gebruikt om data te verzamelen voor het echte model, en niet zo zeer om de Noordzee te ontdoen van plastic.

De volgende twee jaren is Slat vooral bezig om zoveel mogelijk financiële support te krijgen. Zijn bedrijf haalt uiteindelijk rond de 19 miljoen euro op. En dan in 2018 is het zover, in San Fransisco wordt het eerste echte model te water gelegd, en verslepen naar een plek verderop, in de Stille Oceaan. Eindelijk zou er wat gedaan kunnen worden aan de plastic soep, maar toen ging het fout.

Allereerst bleek het systeem niet snel genoeg vooruit te komen, waardoor het plastic simpelweg wegdreef. Een aantal weken later bleek er ook nog eens een stuk van 18 meter zijn afgescheurd en het systeem moest terug naar land voor een reparatie. De operatie loopt hierdoor maandenlange vertraging op.

Maar gelukkig, in maart meldde Slat en zijn team dat zij het probleem hadden gevonden voor de scheur in het systeem. Metaalmoeheid was de boosdoener. Slat meldde ook dat alle tegenslagen hem er niet van zouden weerhouden door te gaan met het idee:
 ‘Wat wij doen is nooit eerder gedaan. We waren erop voorbereid dat we voor verrassingen zouden komen te staan en dat we aanpassingen moesten doorvoeren. We hebben genoeg opties om het systeem werkend te krijgen.’ Ook zou het systeem binnenkort weer terug op weg zijn om weer verder te gaan met het schoonmaken van de Stille Oceaan.

En in juni werd het gerepareerde systeem teruggebracht naar de oceaan voor nog meer onderzoek en testen. Het probleem met de snelheid speelde nog, en dus worden er de komende maanden gekeken naar alternatieve manieren om het systeem te versnellen en te vertragen (bijvoorbeeld door parachutes, drijvende zakken en nog meer).

Het blijft dus nog spannend in hoeverre het idee een succes zal gaan worden. Slat is vastberaden om het systeem te laten werken, en doet er dan ook alles aan om zoveel mogelijk te kunnen testen. Nu is het alleen nog wachten op de resultaten.