In 2018 leerde ik voor het eerst over de zero-waste movement, aan de hand van Laura Singers platform. Laura heeft een groot social media platform waarop zij haar ideeën en tips over zero-waste leven deelt. Dit leidde bij mij tot nieuwe inzichten over hoe ik mijn leven op het gebied van materiële zaken wilde indelen. Eén van de tips van Laura was om eerst al je spullen te gebruiken totdat ze niet meer bruikbaar zijn, in plaats van gelijk duurzamere spullen aan te schaffen. Zo had ik bijvoorbeeld een al broodtrommel van plastic die waarschijnlijk lastig te recyclen is, maar in plaats van deze gelijk te vervangen door een roestvrijstalen heb ik de broodtrommel simpelweg gehouden. Het zou namelijk zonde zijn om plastic opbergdoosjes te vervangen voor een duurzamer materiaal, omdat ze dan in principe eerder bij het afval belanden. Na een aantal weken van producten opmaken besloot ik om wat producten aan te schaffen die me zouden helpen met het verminderen van mijn afval. Zo ruilde ik de plastic tandpasta tube in voor tandpasta in een glazen potje, mijn shampoo fles voor een verpakkingsloos shampoo blokjes en de katoenen wattenschijfjes voor de stoffen variant die je uit kunt wassen. 

Niet iedereen in de wereld heeft echter de kans om te experimenteren met deze zero-waste levensstijl, of überhaupt duurzamer te leven. Dit komt mede door een gebrek aan inkomen, kennis en tijd om actie te ondernemen. Daarnaast zijn verpakkingsvrije opties niet overal even beschikbaar in urbane en rurale gebieden. Ook op mondiaal niveau is er veel ongelijkheid in kansen. Zo hebben sommige landen simpelweg niet het geld en de praktische factoren om duurzame producten aan te bieden. Hierdoor heeft eigenlijk alleen een kleine groep mensen toegang tot deze manier van leven. Zelf liep ik ook tegen deze problemen aan. Zo zijn herbruikbare producten op lange termijn misschien wel goedkoper, maar dat neemt niet weg dat je eerst een hoop geld hierin moet investeren. Bovendien zijn er in de supermarkt maar een aantal producten, zoals groentes, die je zonder verpakking kan kopen. Je moet dus maar net geluk hebben om bij een biologische en verpakkingsvrije supermarkt in de buurt te wonen. 

Deze problemen maken het dus lastig om stappen te nemen naar een duurzaam leven, zelfs al heb je genoeg kennis, inkomen en tijd. Mocht het dan toch lukken om minder afval te produceren en dat soort stappen te nemen, dan kan altijd nog de vraag bij jezelf opkomen of het wel nut heeft. Kan één persoon het verschil maken in deze wereld? Zijn het niet de grote bedrijven die juist actie zouden moeten ondernemen? Hierop zou je kunnen antwoorden dat het dus helemaal geen nut heeft om zelf actie te ondernemen, omdat het probleem ligt bij grote bedrijven en andere externe factoren die het niet of nauwelijks mogelijk maken om duurzamer te leven. Toch kunnen alle kleine beetjes helpen en kan het geen kwaad om te blijven zoeken naar oplossingen, hoe klein de veranderingen ook zullen zijn. Samen kunnen we het verschil maken!

Kopfoto: freepik

Free Photo | Flat lay different zero waste products on green background (freepik.com)