Een samenvatting van de Buitex van 2022, dwars door de groene velden van Ierland .

Vandaag schrijft Joost Rooijmans, lid van de Buitexcommissie 2021-2022, als gastschrijver (ook wel Geogast) over de reis die hij en zijn commissie hebben georganiseerd naar Ierland.

Voor veel leden, inclusief mijzelf, was de Buitex een onbekend begrip. De vorige Buitenlandse Excursie vond namelijk plaats in het verre 2019. Alleen echte fossielen van de vereniging kunnen zeggen die reis naar de Balkan te hebben meegemaakt. Maar nu, na twee droge jaren en ook dit jaar veel onzekerheid door Corona, heeft de buitenland reis met V.U.G.S. toch doorgang gevonden. Hier een verslag van een onvergetelijke reis met 50 V.U.G.S.-ers dwars door Ierland! 

De reis begon, zoals wel meer dagen op deze reis begonnen, vroeg. Half acht vliegen betekent vijf uur ’s ochtends verzamelen. Na wat stress om een vermist paspoort, vlogen we naar Dublin. Het eerste wat je opvalt als je met het vliegtuig landt in Ierland is hoe groen het eiland is. Overal waar je kijkt zie je groene graslanden afgebakend met muurtjes of heggen, één groot groen lappendeken.  

Vroeg aankomen betekent dat je nog wat aan je dag hebt. Bij aankomst was er amper tijd om te rusten en vertrokken we gelijk naar de Kilmainham Gaol (Gaol spreek je uit als Jail). Via een wandeling dwars door de stad waarbij we het gezicht van Dublin een beetje leerde kennen kwamen we aan bij de oude gevangenis. Op deze plek werden vroeger criminelen en later Ierse vrijheidsstrijders opgesloten en geëxecuteerd. Onze gidsen vertelde er heel gedreven over, al snel werd duidelijk wat voor een belangrijke plek de Gaol is voor de Ierse bevolking en wat voor een geschiedenis zich hier allemaal heeft afgespeeld. 

Avondprogramma van de eerste dag was een pubcrawl, langs de leukste pubs in de Temple Bar District. De sfeer zat er goed in dankzij de traditionele Ierse muziek, de eerste pints Guinness en Orchard Thieves gingen erin als water. Het gevolg, brakke koppies in de universiteit de volgende dag. Toen gingen we naar Trinity College, de universiteit van Dublin, waar wij de bibliotheek bezochten en een college kregen over Ierse Geografie. De universiteit was opgericht in 1592, dat was ook te zien aan de gebouwen. Leek de Uithof maar een beetje op deze campus. 

Deze avond kwamen we terecht in misschien wel de meest bijzondere club van heel Ierland, Diceys Garden. Heb je ooit de eigenaar van een club zijn Bentley zien parkeren op de dansvloer? Nou hier gebeurde het! Maar niemand die ernaar omkeek, iedereen was te druk met de absurd goedkope bierprijzen. 

De volgende dag leerden we in de Dublin Docklands over de gentrificatie in Dublin. Ook bezochten we een prachtig museum over emigratie in Ierland, een erg leerzame dag, die we opnieuw feestelijk hebben afgesloten bij Diceys Garden. 

Nu hadden we wel genoeg van Dublin en wilden we de rest van het eiland zien. Onze zingende buschauffeur van deze reis, John, nam ons mee naar Cork. Onderweg daar naartoe kwamen we langs de oude ruïne van de Rock of Dunamase. Even de benen strekken. Hier besloot de hele groep en masse de duizend jaar oude stenen te beklimmen. Na een stop in het kneuterige dorpje Kilkenny kwamen we aan het eind van de middag aan in Cork. Sommigen hadden die avond lekker veel Guinness op, waardoor de heuvel beklimmen richting het hostel wel wat moeilijker werd 😉.  

In Cork was er veel ruimte voor vrije tijd, iedereen was daar onderhand wel aan toe. De volgende dag stond er alleen wel eerst een stadstour op het programma gegeven door een professor aan de universiteit van Cork. Een docent die fanatiek lid was van de orde van de vrijmetselaren, waar hij dan ook uitgebreid over heeft verteld. Hij nam ons aan het einde mee naar hun clubhuis midden in de stad om wellicht een paar leden te werven. Maar daar trapte wij niet in, waarom zou je lid willen worden als je al bij V.U.G.S. zit? 

Verder op het programma in Cork stond nog een bezoek aan de campus van de universiteit, deze leek regelrecht uit de Harry Potter films te komen. Daarnaast brachten we ook nog een bezoek aan het Cork City Museum, dat speciaal voor ons werd geopend. Ook was het dit weekend Pasen, een belangrijke feestdag voor de Ieren waarbij ze hun twee favoriete gebouwen bezoeken: eerst de kerk en dan de pub. 

Op de dag na Pasen verlieten we Cork om de natuur in te gaan. Op naar Killarney National Park. Dit was wel één van de meest prachtige stukken om te rijden in heel Ierland, zeker vanuit de bus was het uitzicht in het park geweldig. In Killarney maakten we ook een wandeling de berg op richting een waterval. Net zoals bij Dunamase besloot iedereen hier ook in en op de waterval te gaan staan. Wederom een wonder dat, afgezien van wat natte kleren, iedereen aan het eind veilig in de bus zat. 

Na Killarney reden we door naar Lisdoonvarna, waar je waarschijnlijk nog nooit van hebt gehoord. Dit dorpje van nog geen 700 inwoners leek ons de perfecte plek voor de belangrijkste Buitextraditie, de Bonte Avond. Er was één pub open in het dorpje en dat werd ons podium. Onder leiding van de fanatieke presentatoren toonde iedereen deze avond zijn leukste acts. Voor de commissie was deze avond alleen wel één grote waas, wie ging er ook alweer een bakkie trekken? 

De volgende ochtend hadden we de perfecte uitbrakactiviteit. We bezochten de imposante Kliffen van Moher. De frisse zeewind die van de Atlantische Oceaan afkwam deed ons allemaal wel goed. Via de Kliffen reden we door naar Galway, de laatste bestemming deze reis. Tijd om Ed Sheeran aan te zetten in de bus! 

In Galway stond de komende twee dagen onder andere nog een universiteitsbezoek maar ook een ander National Park op het programma. Bij de Galway University werden we ondergedompeld in een uitgebreid dagprogramma dat de Head of Department for Geography voor ons had georganiseerd, met aan het einde een borrel in de campusbar samen met enkele docenten en studenten. 

De volgende dag nam onze zingende buschauffeur John ons mee naar Connemara National Park. Waar in het begin van de Buitex iedereen bang was om in de bus in slaap te vallen omdat je dan op de foto werd gezet. Was iedereen ondertussen zo kapot dat de hele bus lag te ronken.  

In Connemara hebben we met z’n alle de prestatie van ons leven geleverd door de berg in het park te beklimmen, wat waren we trots bovenaan de top. 

Hierna volgde wat we dachten dat de laatste avond was in Ierland. Laatste keer knallen geblazen en dan de volgende dag de bus in richting de luchthaven in Dublin. Alleen deze busreis kreeg halverwege een onverwachte wending. Op onze telefoons verscheen plotseling de melding van de KLM: “Uw vlucht naar Amsterdam is geannuleerd”. 

Daar sta je dan, op de luchthaven van Dublin zonder vlucht naar huis. Gelukkig kon de KLM wel een hotel voor ons regelen voor die nacht. Zo konden we de dag daarna de vlucht om 6 uur ’s ochtends pakken. Na een vertraging van meer dan 12 uur kwamen we eindelijk aan op Schiphol. Eindelijk thuis, dachten we. Denk je alles gehad te hebben, staakt het personeel op Schiphol opeens. We hebben twee keer zo lang op de grond gestaan op Schiphol als dat we gevlogen hebben. Maar uiteindelijk kwam iedereen thuis. Alleen wel zonder koffers, die kwamen twee weken later. 

Dit artikel is echt maar een korte samenvatting van wat wij allemaal gedaan hebben in Ierland, je kan van de hele reis wel een heel boek schrijven. Het klinkt wellicht cliché, maar iedereen die mee was zal je vertellen dat de reis echt zo onvergetelijk leuk was. Als je niet mee was deze reis hoop ik je geënthousiasmeerd te hebben om ook naar Ierland te gaan, al is het maar om alle geplakte V.U.G.S.-stickers te spotten.  

Gelukkig komen er nog veel meer V.U.G.S.-reizen in de toekomst. Wij kijken nu al uit naar de volgende, welk land gaan wij dan op z’n kop zetten?