Beste Donald,

Normaal begin ik columns en brieven als deze eigenlijk altijd met “lieve…”, maar misschien vind je mij dan zwak, te hoog in de hormonen om mijn werk goed te kunnen doen of vat je het op als een vrijbrief om naar mijn kruis te grijpen. Aangezien je gezegd hebt dat je een vrouw met een kop als die van Hillary niet serieus kan nemen, denk ik dat je het wel prettig vindt om eerst even te weten hoe ik eruit zie. Daarvoor heb ik een oplossing bedacht, een foto vind je als je hier klikt. Natuurlijk realiseer ik mij al te goed dat het je niet slechts om het koppie te doen is, dus in dit artikel kun je ergens mijn cupmaat vinden. Ik hoop dat je zo voldoende informatie hebt over mijn uiterlijke vertoning om te kunnen bepalen of dit artikel serieus is of niet.

Even zonder dollen, ik ben natuurlijk de beroerdste niet dus: Gefeliciteerd met de overwinning.  “Nou jezus, ook niet echt van harte,” -Nee, weet ik en dat spijt me ook heel erg, maar het ding is, je hebt nogal wat dingen gezegd de laatste tijd.. Dingen die in mijn ogen tegen zo’n beetje alle normen en waarden, tegen alle geschreven en ongeschreven regels waar de westerse wereld de afgelopen honderd jaar zo hard voor heeft gewerkt, in gaan. Die mening deel ik met verschillende anderen. Ik vroeg verschillende mensen te reageren op je winst. Daar zat onder andere deze reactie bij van Ties, 18 jaar:

“Het is geen geheim dat een gemiddelde Trump supporter een relatief beperkte mindset heeft. Dit blijkt onder andere uit het aankomende vicepresidentschap van Mike Pence; een fanatiek aanhanger van Don’t Ask Don’t Tell, het traditioneel huwelijk en tegenstander van antidiscriminatiewetten op de werkvloer. Kortom, Mike Pence is een rasechte homofoob. Trump supporters steunen Trump, en Trump steunt Pence. Maak het driehoekje maar compleet. Als lid van de LGTBQ-gemeenschap wordt deze shit persoonlijk. Het zijn niet de wetten die acceptatie van minderheden bevordert. Het is de instelling van het volk.

Mijn hart gaat dan ook uit naar de duizenden kinderen en volwassenen met een afwijkende geaardheid, die elke dag lijden onder de bekrompen mentaliteit van conservatieven. Naar mijn mening is een nationale Trump mentaliteit dus niet meer dan een kweekvijver voor de ‘basket of deploribles’. Vandaar dat ik Clinton graag had zien winnen. De president van de USA is het gezicht van de USA. Het presidentschap van Hillary Clinton zou een symbolische overwinning zijn met betrekking tot gelijkheid van vrouwen en minderheden.

Ik hoop dat Trump het goede voorbeeld geeft voor jongere generaties en opkomt voor deze minderheden. Maar hoe staat de VS er nu realistisch gezien voor? Het zelfmoordpercentage onder de LGBTQ-jeugd in de Verenigde Staten is ruim vier keer zo hoog als het zelfmoordpercentage van jeugd die zich identificeert als hetero. Zullen deze cijfers door Trump afnemen? Ik betwijfel het. En het soepele wapenbeleid van meneer de president zorgt er niet voor dat het dodenaantal onder probleemkinderen en door zinloos geweld terugloopt. Good job, America. Je vermoordt je eigen jeugd.”

Iemand anders die wilde reageren is Vivian, 20-jarige psychologie studente in Leiden, iemand die ik ken als het feministen opperhoofd van mijn oude middelbare school:

“Gechoqueerd, dat was de eerste emotie die bij mij naar boven kwam toen ik besefte dat Trump echt de 45e president van Amerika is geworden. Hoe is het mogelijk dat iemand met zo veel woede, zo veel haat en zo weinig ervaring president kan worden? Iemand die neerkijkt op elke minderheidsgroep, elk geloof en zelfs de andere sekse, behalve de ‘goede, hardwerkende,  Amerikaanse blanke man’. Wat kan je nu nog de ‘American Dream’ noemen als 3/4 van de bevolking het in zijn mooiste dromen nog niet kan verwezenlijken? Er zijn mensen die het de ‘American Nightmare’ noemen. Ik ben het tot in de verste verte eens. Ten eerste al het seksisme dat zich de kop opsteekt, wat wordt getolereerd, een Hillary Clinton die moet worden vervolgd,  omdat zij een mening heeft, omdat zij ook een poging tot presidentschap doet. Vrouwen worden vernederd, gekleineerd en achtergesteld, terwijl dit mondiale probleem eindelijk werd aangepakt. Nu, Trump, boegbeeld van de VS, VS groot voorbeeld van onze westerse wereld. In ieder geval weet ik een ding zeker, Amerikanisering  is tevens als de Obamacare, T-tip en handelsverdragen die Obama heeft gesloten, verleden tijd. 

Mensen in hokjes plaatsen is makkelijk als je zelf in het beste hokje zit. Mensen kleineren is makkelijk als je zelf bij de meerderheid zit. Maar juist de problemen waar we ons zorgen over moeten maken: onschuldige mensen uit oorlogsgebieden die moeten worden opgevangen, kinderen zonder ouders die smeken om hulp die enigszins voldoet aan hun primaire behoefte en dan hebben we het nog niet eens over de klimaatverandering om maar even politiek te blijven.

Hoe langer ik er over nadenk, hoe meer ik besef dat het niet Trump is die mij zorgen baart, nee het is zijn complete imago die de hele wereld in werking heeft gesteld,  de ideeën die worden overgebracht alsof ze altijd al hebben bestaan. Wordt Trump echt deze wereldveranderaar waar de ‘verkeerde’ helft van de bevolking het mee eens is? Gaat deze kortzichtigheid doorgevoerd worden in de rest van de wereld? Wat gaat Rusland doen? Ik merk dat de angst die ik heb mede wordt veroorzaakt door de onvoorspelbaarheid, wat mens eigen is. Maar wat niet mens eigen is, is de ongelijkheid die opnieuw wordt aangestipt, de piramide die wordt gerestaureerd met in de punt Trump en tot mijn grote afgunst helemaal onderaan: homoseksuelen, minderheidsgroepen en vrouwen.”

We willen blij zijn, maar eigenlijk Donald, zijn we bang. Amerika leek altijd het land waarin alles kon, waarin iedereen altijd alles kon bereiken, maar de waarheid is : dat Amerika is al lang niet meer. “We will make America great again” zo sprak je keer op keer. En er zullen velen zijn die in je hebben geloofd, maar ik vind het eigenlijk gewoon jammer dat je zoveel mensen, die nota bene nog op jou stemmen ook, voor de gek houdt met dat ideaal. Het seksisme, racisme, de xenofobie waarmee jouw verkiezingscampagne gepaard is gegaan, heeft helemaal niets te maken met het grootse karakter wat je voor jouw land voorhoudt. Sterker nog, het getuigt van onmacht. Jouw land, is qua gedachtegoed, meneer Trump, een derdewereldland gehuld in het gouden jasje van bedrijven als Microsoft, Apple en McDonald’s (vanwege die laatste kun je Obamacare beter nog maar even in stand houden, Donald, anders worden alle vrouwen zo dik… dat zou natuurlijk zonde zijn hè). Groots wordt je alleen als je het samen doet en niet door het segregeren van etnische minderheden, het denigreren van diezelfde groep, van vrouwen, homoseksuelen etc.  Niet alleen aan de andere kant van de oceaan hebben we die mening. Ook vanuit het land, dat jij straks moet gaan regeren, heb ik reacties gekregen.

Onder andere van Jacob uit Seattle. Ik ontmoette Jacob, begin 20, vorig jaar toen hij op bezoek was bij een vriend in Utrecht. Toen ik hem tegenkwam raakten we eigenlijk meteen aan de praat over jou. Ik zei: “If you’re gonna vote Trump, we can’t talk anymore,” hij bleek geen fan van je te zijn, maar ook zeker niet van Hillary. Ik vroeg hem of hij iets wilde zeggen over de verkiezingsuitslag en dat wilde hij. Opnieuw spreekt hij wijze worden, maar niet zonder angst:

“Ik heb het gevoel dat dit vier lange jaren gaan worden, met weinig veranderingen hier in Seattle, laat staan voor de hele VS. Een vriendin uit Nederland vroeg me hoe ik me voelde toen ik hoorde dat Trump president is geworden. Ik voel me nog niet anders. Voorafgaand aan de verkiezingen heb ik mij vaak afgevraagd wat de veranderingen zullen zijn voor mijn alledaagse leven bij een winst van zowel Clinton als Trump. Nu dat Trump is gekozen, heb ik eerlijk gezegd nog steeds geen antwoord op die vraag.

Ik weet nog niets zeker. In Clinton’s campagne, werd de kiezer verteld dat Hillary zou werken aan verschillende projecten die mensen binnen én buiten de Verenigde Staten zouden helpen. Het was geloofwaardig want ze toonde genoeg diplomatie en had voldoende ervaring in de politiek. Dat was precies wat volgens het volk ontbrak aan Bernie Sanders. Als je kijkt naar Trump: zijn eigen netwerk binnen de politiek is klein en voorafgaand aan zijn presidentschap houdt zelfs zijn eigen partij hem het liefst op afstand. 

Het volk is nu de grootste zorg. Trump is een idee en wat zijn presidentschap zorgelijk maakt is dat hij veel heeft gezegd, maar weinig heeft gepland; voor zo ver een individu dat kan zien vergeleken bij Clinton. Dit baart mij zorgen omdat niemand weet wat te verwachten en slechts kan afgaan op een racistische en onnozele perceptie van de werkelijkheid, die wordt gevoed door Trumps eigen woorden en het harde, bittere karakter van zijn campagne. De meeste mensen zien de uitkomst hiervan met walging aan. 

Amerika is groot, ongeveer 9.8 miljoen km². The meningen en kansen zijn gevarieerd en liggen ver uit elkaar. Ik maak me meer zorgen om de ongelijkheid tussen de kiezers dan om de precieze plannen van Trump. Ik maak me ook zorgen om de voorbeeldpositie die Amerika tot nu toe heeft gehad. Ik wil niet dat andere landen dit zien als “the ok thing to do,” al helemaal niet nu de verkiezingen in o.a. Frankrijk en Nederland praktisch om de hoek liggen. Er hangt altijd een conservatieve sfeer om de Amerikaanse politiek, maar het zou mijn voorkeur genieten als het niet gepaard hoeft te gaan met zulke misplaatste argumenten als die van Trump.

In Amerika zullen de eerste twee jaren waarschijnlijk langzaam en hopelijk ook onschuldig verlopen, de laatste twee waarschijnlijk tegenovergesteld. Maar ik hoop dat dat hij over 4 jaar het Witte Huis uit wordt gekickt door iemand die meer oog heeft voor de wereld buiten de VS.” 

Jacob is een blanke jongen en daardoor niet persoonlijk geraakt door jouw woorden, Trump. Wel maakt hij zich zorgen. Net als Abi. Abi is een 23-jarige verpleegkundige uit Denver. Ik ontmoette Abi in maart op Amsterdan Centraal. Ze was op weg naar een vriendin in Duitsland en haar trein had wat vertraging opgelopen. Toen ik vroeg wat ze van Europa vond, antwoordde ze dat ze het gek vond dat we geen wapens bij ons mochten hebben om onszelf te beschermen. Al helemaal niet naar aanleiding van de recente gebeurtenissen in Parijs en Brussel. Toen ik uitlegde dat wapenbezit daar niet de oplossing voor is, maar juist het probleem veroorzaakt was ze stil. “Zo had ik het nog niet bekeken,” zei ze, “ik begrijp het nu, maar ik voel me nog steeds niet helemaal op m’n gemak”. Vanwege deze uitspraak alleen al, had ik verwacht dat Abi je misschien wel zou tollereren. Maar op de dag van de verkiezingsuitslag kwam ik op facebook de volgende tekst van haar tegen:

Ik stuurde haar meteen een berichtje om om een reactie te vragen en ook Abi bleek bang:

”

Ik vind het belachelijk dat hij zo ver heeft kunnen komen zonder ook maar enige politieke ervaring. Hem als president maakt me bang. Hij heeft precies 0 politieke ervaring en ik weet niet hoeveel van zijn bedrijven er wel niet hebben gefaald of failliet zijn gegaan. Maar dat is niet mijn grootste angst: Hij is een racist en een seksist. Als vrouw en als halfbloed Fillipijnse is het zo frustrerend om te zien dat hij de verkiezingen gewonnen heeft. Ik kan me niet eens voorstellen hoe kut je je moet voelen als je Afro-Amerikaan of Mexicaan bent in de VS op dit moment. Mijn hart gaat echt naar hen uit. En voor vrouwen… tja wat kun je nog zeggen over iemand die vindt dat onze plek nog altijd het fornuis is en niet de werkvloer. Dan hebben we het nog niet eens gehad over dat die ‘luxe’ voor veel Amerikanen niet eens haalbaar is. Alles gaat omhoog: huizen, voedsel, auto’s etc. Alles… behalve het minimumloon.”

Abi liet mij ook nog een screenshot zien van een bericht wat een vriend van haar had geschreven. Net als Ties ook onderdeel van de LGBTQ-community, maar dan in de VS, je weet wel… die groep mensen die je vice-president wil “genezen” door middel van stroomstoten:

Als laatste sprak ik met Demi. Demi is een Nederlandse psychologie-studente uit Soest. Demi’s schoonzus komt uit de VS, maar had helaas geen tijd om iets te schrijven. Wel heeft een Afro-Amerikaanse vriend van haar, de 30-jarige arts Steven, iets ingesproken:

Dit zijn de verhalen van het volk wat jij met je regering moet gaan dienen. Ik hoop dat je luistert naar hun angsten. Donald, jij bent het niet die hen in je eigenland of ons in Europa tegenstaat, het is je gedachtegoed wat ons tegen de borst (van cup A tot cup Lolo Ferrari) stoot. Misschien is het niet je bedoeling, maar de ideeën die jij verspreidt, hebben wij hier in Europa al eens eerder gezien en hebben bij ons tot zo gruwelijk veel agressie geleid, dat wij en jouw volk bang zijn voor jouw idealen en vooral de manier waarop je die denkt te verwezelijken. We weten wel dat je hier geen president bent geworden, maar toch zijn we bang want wij hebben geleerd: “Het uitsluiten van anderen is geen oplossing, dat is het probleem”. Een deel hiervan heb ik ook al eerder aan Christa Noëlla uitgelegd en ik zal het jou ook nog eens vertellen:

Het is onmenselijk om te zeggen dat homoseksualiteit een ziekte is, die kan worden genezen door schoktherapie, het is walgelijk om te zeggen dat je vrouwen niet serieus moet nemen behalve als er een leuk koppie op zit (geloof me, dit is echt ongeloofwaardig man… al helemaal als de wereld je uitlacht omdat je eigen topmodellen vrouw een complete speech jat van Michelle Obama).

Het is onmenselijk om te verlangen dat iedereen dezelfde gebruiken heeft, dezelfde feestdagen viert, hetzelfde leed deelt, hetzelfde geloof heeft etc. etc. Maar we zijn wel allemaal mensen en uiteindelijk willen we allemaal kunnen bereiken wat we in onze grootste dromen hebben gezien. Misschien zijn we het niet altijd met elkaar eens, maar we kunnen wel samenwerken om het voor het collectief beter te maken. We kunnen de goede dingen van elkaar leren en de slechte dingen bij elkaar wegnemen. Dat vergt een gelijke behandeling voor iedereen. The American Dream, moet niet langer alleen beschikbaar zijn voor de blanke Amerikaan, maar voor elke goedwillende ziel (nee nee nee, dat peil je dus niet door te kijken naar de opdruk van iemands paspoort) die een stap binnen die grens durft te zetten.

Als laatste nog even: Zaai haat en verdeeldheid en je zult niks anders oogsten dan angst, verdriet en agressie. Als dat is wat je wilt : prima – ik houd je niet tegen. Maar weet wel dat jouw Amerika, dat land waar jij zo hart voor zegt te vechten: will never be great again…

———————————————————————————————————————————————————————————

*sommige namen in dit artikel zijn fictief of verborgen om privacy van betrokkenen te waarborgen.