Dat wetenschappers experimenten op zichzelf uitvoeren is niet nieuw.

Jonas Salk test in 1952 met succes zijn vaccin tegen Polio op zichzelf. Aan het begin van de 20^ste eeuw injecteerde wetenschapper August Bier cocaïne in zijn ruggengraat om te kijken of het als verdovingsmiddel effectief was,  Albert Hoffman vond uit dat LSD een hallucinerend effect had toen hij het in 1943 bij zichzelf injecteerde. Vorige maand begon Josiah Zayner, een biochemicus voormalig werkzaam bij NASA met een wel heel eigenaardig experiment op zichzelf. Zayner injecteerde zichzelf met CRISPR om zijn eigen DNA te wijzigen.

CRISPR is een afkorting van Clustered Regularly Interspaced Short Palindromic Repeats en is een belangrijk onderdeel van het verdedigen tegen virussen door het lichaam. Door het DNA te veranderen met CRISPR kan het lichaam virusaanvallen eerder herkennen en dus bestrijden. De herhaalde DNA-codes van CRISPR werden voor het eerst gezien in de jaren 80. De wetenschappers Jennifer Doudna en Emmanuelle Charpentier ontdekten later in het laboratorium dat ze dit afweermechanisme zelf konden modificeren. Sterker nog, ze konden hiermee heel precies op een gewenste plek in het DNA knippen en plakken.

Vorige maand kon de gehele wereld in een live stream van Zayner zien hoe hij de naald in zijn arm zette(https://www.facebook.com/josiah.zayner/videos/vb.37602560/10102950199937847/?type=2&video_source=user_video_tab ) [0:27:00] met als doel zijn arm gespierder te maken en andere biohackers zeggen nu hetzelfde te willen doen. Tot nu toe heeft het niet tot succes geleid. Het enige wat we weten is dat hij er ook nog niet ziek van is geworden. Als CEO van zijn bedrijf The Odin probeert Zayner biohacking bereikbaar te maken voor iedereen. Het bedrijf verkoopt DIY kits over de hele wereld voor amateur biohackers.

De kritiek op het bedrijf en Zayner zelf groeit. Naast dat zelf-experimenten veel risico met zich mee brengt voor de persoon zelf, zijn er ook speculaties dat dergelijke DNA modificaties overdraagbaar zijn. Als er dus iets fout gaat kan dan nog generaties lang zijn sporen achter laten.  Hiernaast heerst ook de ethische vraag of genetische manipulatie wel verantwoordelijk is. Het creëren van de superhuman brengt al de nodige twijfels met zich mee.

Tegelijkertijd kan DNA manipulatie er voor zorgen dat veel minder mensen ziek worden. We kunnen er levens mee redden. Bovendien zullen we nooit meer leren over DNA als er niet mee geëxperimenteerd wordt. De vraag is, hoe doen we dat?