Hoi allemaal!

Er werd mij gevraagd om een stukje te schrijven over mijn ervaringen met mijn studie in het buitenland (tot nu toe dan, want ik ben er nog hihi).

Al van jongs af aan heb ik het plan gehad om ooit (in een verre toekomst) in het buitenland te gaan studeren, dus toen die kans zich aanbood bij SGPL heb ik met mezelf afgesproken die kans niet aan me voorbij te laten gaan. Ondanks dat het ineens wel héél dichtbij kwam toen ik in mijn tweede jaar al voorbereidingen moest gaan treffen, wilde ik niet het risico lopen dat het er uiteindelijk helemaal niet meer van zou komen. Daarvoor moest ik wel even het papierwerk induiken en duizenden formulieren laten printen, ondertekenen, inscannen, opsturen, etc. Ugh, wát een gedoe allemaal….. maar wil jullie niet ontmoedigen natuurlijk 😉

Uiteindelijk ben ik toegelaten om te studeren aan de University College Cork, in Ierland. Ik was hier zo blij mee! Een vakantie vorig jaar had mijn liefde voor dit land al aangewakkerd, en daarnaast is het feit dat ze ‘gewoon’ Engels praten hier ook wel een veilig idee.

En plotseling was het ineens zo ver! Ticket geboekt, afscheid genomen van vrienden en uitgezocht welke paar kledingstukken je écht niet kan missen voor de komende maanden. Ik moet eerlijk zeggen, ik heb me de weken voor mijn vertrek vaak genoeg afgevraagd waar ik überhaupt aan was begonnen. Ik hield me maar voor de geest dat iedereen die terug komt van een Erasmus-uitwisseling zegt dat het waard is, als een soort mantra heeft dat me door de laatste dagen voor mijn vertrek gesleept.

En toen zat ik in het vliegtuig… Eenmaal begonnen aan de reis maakte mijn angst plaats voor nieuwsgierigheid, naar mijn nieuwe kamer, nieuw huisgenoten, nieuwe uni, nieuwe alles! Het appartement waar ik in terecht kwam was redelijk, afgezien van de torenhoge huur die ik betaal (Ierland kampt blijkbaar met een enorme accomodation crisis) en het feit dat het zo onpersoonlijk is als een goedkope hotelkamer. Dat, en het feit dat ik de eerste twee dagen nog geen huisgenoten had, maakte dat de eerste avond en dag best zwaar was. Ik moest alles opnieuw ontdekken: hoe de bussen werkten, waar de supermarkt was, hoe ik het beste bij de uni kon komen. Het leidde tot een aantal eenzame verdwaalmomentjes in deze vreemde stad. Toch ging het al snel beter. De universiteit hier in Cork heeft een super actieve society voor internationale studenten, die in de twee weken voordat college start al veel activiteiten organiseren. Dus gelukkig hoefde ik niet lang alleen te zijn. Ik kwam er al snel achter dat het cliché dat je veel mensen ontmoet toch echt waar is. Net als in de VUGS introductie week eigenlijk: iedereen móet wel sociaal doen, omdat iedereen vrienden wil maken. Dus de eerste paar dagen waren vol met nét een beetje geforceerde gesprekken, maar heb daar ook veel van mijn huidige vrienden leren kennen. Het voordeel is dat je meteen mensen hebt om er mee op uit te trekken (ik had toen ik aankwam nog twee weken vrij voordat mijn colleges begonnen). Ik probeerde mezelf dan ook wel een beetje bezig te houden, want vooral op de momenten dat je in je eentje op je kamer zat overviel me nog wel eens het gevoel van ‘ooh waar ben ik aan begonnen’, maar dat duurde gelukkig nooit lang.

Na twee weken begonnen de colleges, waar ik wel blij mee was, aangezien je daardoor iets meer ritme in je dagen krijgt. Ik volg hier nu vooral vakken in Environmental Geography, iets wat je in Utrecht niet zo heel veel ziet, en ik vind het geweldig. Niet alleen de vakken, waar mijn docenten vol passie over vertellen, maar ook het studentenleven hier. Het is zo anders dan in Utrecht! De campus is echt prachtig (ongeveer het tegenovergestelde van onze lelijke Uithof) en je volgt hier 6 vakken tegelijkertijd, die je dan telkens een uur hebt, dus een soort middelbare school idee. Daarnaast zijn er een heleboel societies waar je je bij kan aansluiten. Dit zijn een soort studentenverenigingen, maar dan heel open en vaak gericht op een bepaalde interesse. Zo heb ik me aangesloten bij een muziek society, Harry Potter society (nerd alert!) en Environmental Society (en nog veel meer maar zal ze niet allemaal opnoemen). Ook zijn er studenten sportclubs voor zo’n beetje elke mogelijke sport die je kan bedenken.

Inmiddels ben ik hier nu al een maand en kan ik zeggen dat ik het ontzettend naar mijn zin heb. Ik zal proberen niet te vervallen in de Erasmus clichés, maar het feit dat je hier zoveel nieuwe dingen kan zien en proberen is een hele ervaring, en aan de andere kant ga je ook alles wat je thuis als zo vanzelfsprekend beschouwt weer opnieuw waarderen. Hopelijk kan ik jullie nog meer vertellen als ik na de kerst weer terug ben!

Liefs, Janne